كم طاقتي عادت اين روزهايت شده
كم طاقتي عادت اين روزهايت شده كم طاقتي عادت اين روزهايت شده
و بي قراري و دلتنگي، شده حال اين روزهايت، چه شده ستاره هفت آسمان من كه خوش نيست هواي دلت،
گرماي تنت كه مي سوزاند دستانم را، تا اعماق قلبم مي سوزد، منتظرم با باز شدن صدف دهانت برق مروايدهاي
سفيد دوباره آرامش را مهمان دلت كند. شايد هم چشمانت مي پندارند كه روي از تو برگردانم كه اينگونه باراني يند،
بدان كه آغوش من هميشه براي تو باز است اما صد حيف كه دست نوازشگرم هزاران نفس دور از توست.
هر لحظه شوق ديدار تو دارم به كجا پر بزنم ؟!!
هر لحظه جدايي من از تو غمي بر دلم مي گذارد كه نپرس و چه تلخ تر مي شود وقتي آواي گريه هايت بدرقه راهم
مي شود...
دمي آرام باش قاصدكي از باغ دلم به ديدارت خواهد آمد تا ندايت دهد در تمام لحظه ها بياد هستم
و خواهد رسيد لحظه ي نابي كه با شاپرك چشمانت سلامم را پاسخ مي دهي و ذوق ديدارمان تو را خندان و مرا
حيران مي كند از اين عشق
غنيمت مي شماري و نفس به نفس من مي شوي تا فردا
فردا روز ديگري براي دلتنگهايمان خواهد بود....
امان ، امان از دوري اين روزها
